ยินดีต้อนรับสู่คลินิกเฉพาะทางทำเส้นฟอกไต  หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้ คุณหรือคนที่คุณรักอาจจะต้องการฟอกเลือดเนื่องจากไตวาย เอกสารนี้จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับเส้นฟอกไตชั่วคราว โดยเฉพาะเส้นฟอกไตกึ่งถาวร (สายอ่อน PermCath) และเส้นฟอกไตระยะสั้น (สายแข็ง) ซึ่งช่วยในการรักษานี้

เส้นฟอกไตชั่วคราวคืออะไร?

เส้นฟอกไตชั่วคราว การใส่สายสวนเข้าหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ในคอหรือหน้าอก เพื่อสามารถดูด ปล่อยเลือดเพื่อเข้าเครื่องฟอกเลือดได้

 

ภาพซ้ายแสดงผู้ป่วยมีเส้นฟอกไตสายแข็งที่คอขวา        ภาพซ้ายแสดงผู้ป่วยได้รับการใส่เส้นฟอกไตสายอ่อนที่คอขวา

 

ลักษณะสายชั่วคราวเมื่ออยู่นอกร่างกาย สายบนเป็นสายฟอกไตแบบสายอ่อน สายล่างเป็นแบบสายแข็ง

 

ทำไมคุณต้องการเส้นฟอกไตชั่วคราว?

ในสถานการณ์บางอย่าง ต้องการการฟอกเลือดโดยทันที โดยเฉพาะถ้าการเส้นฟอกไตถาวร (AVF) หรือ(AVG) ที่ผ่าตัดไปยังไม่ทำงาน หรือมีความต้องการฟอกเลือดอย่างเร่งด่วนเนื่องจากหน้าทีไตวายแย่ลงอย่างรวดเร็ว นำไปสู่ของเสียคั่งอย่างรุนแรง หัวใจวาย เป็นต้น

ภาพแสดงผู้ป่วยขณะฟอกไตผ่านเส้นชั่วคราว

 

คุณสมบัติของเส้นฟอกไตแต่ละประเภทมีเช่นใด?

สายอ่อน (Perm Cath): ออกแบบสำหรับการใช้ระยะยาว เส้นฟอกไตนี้สามารถอยู่ได้นานหลายสัปดาห์ถึงหลายเดือน

สายแข็ง ออกแบบใช้ในการฟอกไตระยะสั้น ในสายมีสองช่อง – ช่องหนึ่งดึงเลือดจากร่างกายเข้าเครื่องฟอกเลือด และอีกหนึ่งเพื่อส่งเลือดที่ถูกทำความสะอาดกลับไปยังร่างกาย

 

 

 

ขั้นตอนการทำสายฟอกไตชั่งคราวมีอะไรบ้าง

• การเตรียมตัว: คุณอาจถูกขอให้อดอาหารเพื่อการเตรียมตัวสำหรับการทำหัตถการ โปรดติดตามคำแนะนำใด ๆ ที่ให้โดยทีมแพทย์ของเรา

 

• ระหว่างขั้นตอน: หลังจากการฉีดยาชาบริเวณผ่าตัด เส้นฟอกไตถูกเสียบเข้าไปในหลอดเลือดดำขนาดใหญ่ กระบวนการนี้มักใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง

 

• หลังขั้นตอน: คุณจะถูกสังเกตสำหรับระยะเวลาสั้น ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตให้กลับบ้านได้

ภาพแสดงหลังการใส่สายกึ่งถาวรที่คอขวา

 

ภาพแสดงผู้ป่วยได้รับการแทงสายฟอกไตชั่วคราวแบบแข็งด้านซ้ายของภาพ และภายหลังได้รับการใส่สายกึ่งถาวรแบบสายอ่อนขาซ้าย และเมื่อใส่สำเร็จจึงนำสายแข็งออก

ความเสี่ยงและภาวะแทรกซ้อน มีอะไรบ้าง

ในขณะที่การวางเส้นฟอกไตทั่วไปเป็นที่ปลอดภัย มีความเสี่ยงที่เป็นไปได้:

เกิดทันที: เลือดออก, การติดเชื้อ, อากาศเข้าไปในช่องอก

ภายหลัง: เส้นฟอกไตไม่ทำงาน, การติดเชื้อ

กรุณาติดต่อ ทางคลินิกเราได้ตลอด หากมีข้อกังวล

 

 

เส้นเลือดดำในอกตีบซึ่งมักเกิดจากการที่เคยใส่สายฟอกไตในอดีตมาก่อน ในกรณีในการทำแพทย์ต้องทำด้วยความระมัดระวังอย่างมากมิฉะนั้นเกิดหลอดเลือดฉีกขาด เลือดออกมากได้ ทางคลินิกมีอุปกรณ์ในการทำหัตถการทั้งมีภาพจากอัลตร้าซาวด์และภาพจากเอกซเรย์ฟลูโอโรสโคปี้ระบบดิจิตอลร่วมด้วย ทำให้ท่านปลอดภัยมากที่สุด

 

 

หลังการใส่สายชั่วคราว

การฟื้นตัว: ความไม่สบายเล็กน้อยคาดว่าจะเกิดขึ้น ซึ่งปกติจะหายไปภายในไม่กี่วัน

การตรวจสอบ: ตรวจสอบให้แน่ใจว่าแผลบริเวณเส้นฟอกไตยังคงสะอาดและแห้ง  หากสงสัยการติดเชื้อหรือการทำงานไม่เป็นปกติ สามารถติดต่อคลินิกเราได้

การใช้เครื่องฟอกเลือด: เส้นฟอกไตสามารถใช้สำหรับการฟอกเลือดได้ทันทีหลังจากการใส่สาย

 

การดูแลเส้นฟอกไตของคุณ:

ความสะอาด: รักษาให้เส้นฟอกไตชั่วคราวท่านสะอาดและแห้ง

หลีกเลี่ยงการกดดัน: อย่าดึงหรือใส่แรงกดทับบนเส้นฟอกไต

ข้อปฏิบัติด้านการแพทย์: ใช้เส้นฟอกไตชั่วคราวเฉพาะสำหรับการฟอกเลือดเท่านั้น  หลีกเลี่ยงการเปียกน้ำ เช่น ในระหว่างการอาบน้ำ

 

ข้อดี ข้อเสียของเส้นฟอกไตชั่วคราวมีอะไรบ้าง?

สามารถใช้งานได้ทันที: เหมาะสำหรับความต้องการฟอกเลือดเร่งด่วน  จึงเป็นจุดแข็ง จะเหมาะมากโดยเฉพาะผู้ป่วยมีเส้นฟอกไตถาวร (AVF)  ที่ยังไม่พร้อมใช้งานหรือไม่เหมาะสม  แต่ข้อเสียสายนี้ถ้าใส่นานๆ จะทำให้หลอดเลือดในอกตีบตัน ทำให้การทำเส้นฟอกไตถาวรที่แขนไม่สามารถทำสำเร็จได้โดยง่าย ดังนั้นจะดีที่สุดคือการใส่สายชั่วคราวให้น้อยหรือสั้นที่สุด และรีบทำเส้นถาวรที่แขนโดยเร็ว

 

คำถามที่พบบ่อย:

• จะเจ็บไหม?

คุณอาจจะรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยระหว่างการใส่สายฟอกไตชั่วคราว แต่จะลดลงด้วยยาชา ยาแก้ปวด

• จะอยู่ได้นานแค่ไหน?

ขึ้นอยู่กับประเภทของเส้นฟอกไตและสถานการณ์ของแต่ละบุคคล แพทย์ของคุณจะให้คำแนะนำ

 

เราเข้าใจว่าการเริ่มต้นการฟอกเลือดเป็นขั้นตอนสำคัญ แพทย์ พยาบาล อยู่ที่นี่เพื่อแนะนำและสนับสนุนคุณในทุกขั้นตอน ติดต่อคลินิกเราได้เสมอ  หากคุณมีคำถามหรือข้อกังวล

ยินดีต้อนรับสู่คลินิกพิเศษทำเส้นให้ยาเคมีบำบัดเพื่อรักษาโรคมะเร็ง หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้ คุณหรือคนที่คุณรักกำลังเตรียมตัวสำหรับการรักษาด้วยเคมีบำบัด ตรงนี้จะมีข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับพอร์ต (port-a-cath) อุปกรณ์ที่ช่วยในการให้ยาเคมีบำบัด

 

• พอร์ต (Port-a-Cath) คืออะไร?

พอร์ต ในภาษาอังกฤษชื่อ Port-a-Cath (ที่มักเรียกว่า “port”) เป็นเหมือนตลับยาหม่องที่เป็นที่เก็บน้ำยาเล็ก ๆ ที่สามารถฝังไว้ใต้ผิวหนังได้และมีสายพลาสติก (ท่อซิลิโคนบางๆ) ที่เชื่อมต่อกับเส้นเลือดดำ พอร์ตสามารถช่วยในการให้ยาเคมีบำบัด โดยไม่ต้องเจาะเส้นเลือดซ้ำ ๆ รวมถึงท่อพลาสติกสามารถทนต่อยาเคมีบำบัดที่มียาขนานแรงได้ ไม่เหมือนหลอดเลือดดำที่แขนซึ่งขนาดเล็ก มักจะทนไม่ได้แล้วจะอักเสบไหม้ หลังจากให้ยาเคมีบำบัด  ดังนั้นการมีพอร์ตจะทำให้ท่านสามารถได้ยาเคมีบำบัดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วย

ภาพซ้ายแสดงพอร์ตในผู้ป่วยขณะได้ยาเคมีบำบัด  ภาพขวาแสดงสายพอร์ตที่ปลายสายอยู่ที่หัวใจ

ลักษณะของพอร์ตที่เมื่อยังไม่ฝังในร่างกาย

 

• ทำไมคุณต้องการพอร์ตสำหรับการรักษาด้วยเคมีบำบัด?

การแทงเข็มให้ยาเคมีบำบัดสู่หลอดเลือดดำใหญ่ของคุณได้อย่างง่ายและต่อเนื่อง มีความสะดวกสบายมาก ลดความไม่สบายจากการแทงเข็มหลาย ๆ ครั้งแล้วไม่เข้าหลอดเลือด หรือ เข็มทะลุ  ยาเคมีบำบัดบางประเภทสามารถทำลายผิวหนังและเส้นเลือดขนาดเล็ก ๆ พอร์ตช่วยให้ยาเหล่านั้น โดยเฉพาะยาที่ขนานแรง สามารถให้ได้อย่างปลอดภัย

ภาพผู้ป่วยที่ได้ยาเคมีบำบัดที่มือแล้วเกิดเส้นไหม้ทรมาน ไม่สามารถให้ยาเคมีบำบัดต่อไปได้

ภาพแสดงแผลมืออันเป็นผลจากยาเคมีบำบัดรั่ว

 

 

• ขั้นตอนการทำหัตถการ

 

การเตรียมตัว: คุณอาจถูกขอให้งดอาหารสักสามชั่วโมงก่อนการดำเนินการ

ระหว่างการทำหัตถการ: การผ่าตัดจะดำเนินการใต้ยาชาเฉพาะที่แล้ว ลงแผลเล็ก ๆ สองที่ ที่หนึ่งที่หน้าอก เพื่อวาง port และอีกที่บริเวณคอเพื่อสอดท่อเข้าไปในเส้นเลือดดำใหญ่

ภาพแสดงบรรยายกาศในการทำ ซึ่งมีเครื่องมือจำนวนมาก ในการทำเพื่อให้ผู้ป่วยปลอดภัยที่สุด รวมถึงอัลตร้าซาวด์และเอกซเรย์ฟลูโอโรสโคปี้ระบบดิจิตอล

 

หลังการทำหัตถการ: คุณจะถูกสังเกตอาการสักพัก ก่อนจะได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลหรือคลินิก หลังทำท่านอาจจะมีอาการเจ็บเล็กน้อยบริเวณผ่าตัด แพทย์จะให้ยาแก้ปวดกับท่าน

 

• ความเสี่ยงและภาวะแทรกซ้อน:

ในขณะที่ทำการผ่าตัดฝั่งพอร์ต โดยทั่วไปเป็นการปลอดภัย ความเสี่ยงที่เป็นไปได้ ได้แก่

ที่เกิดทันที: เลือดออก, การติดเชื้อ, ลมรั่วออกจากช่องปอด (pneumothorax)

ที่เกิดภายหลัง: การทำงานของ port ไม่เป็นปกติ, การอุดตัน, หรือการติดเชื้อ

ติดต่อทางคลินิกได้ตลอดเวลา หากมีข้อกังวลใด ๆ

 

• หลังจากการดำเนินการ:

การฟื้นฟู: คุณอาจรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยที่บริเวณผ่าตัด ซึ่งปกติจะหายไปภายในไม่กี่วัน

การตรวจสอบ: พอร์ตจะต้องถูกล้างเป็นครั้งคราวเพื่อให้พอร์ตตันเมื่อไม่ใช้งานเกิด 4 สัปดาห์

การใช้งาน: หลังจากที่หายแล้ว, พอร์ตจะสามารถใช้งานได้สำหรับการรักษาด้วยเคมีบำบัดหรือการรักษาอื่น ๆ ตามที่แนะนำ  แต่พอร์ตบางรุ่นสามารถใช้ได้ทันที

 

• การดูแล Port-a-Cath ของคุณ:

ความสะอาด: รักษาแผลบริเวณผ่าตัดให้สะอาดและแห้ง

ระวังสัญญาณของการติดเชื้อเช่น การแดง, การบวม, หรือความอุ่นรอบ ๆ พอร์ต

 

• ข้อดีของพอร์ต

 

มีประสิทธิภาพ: ทำให้กระบวนการเคมีบำบัดเป็นไปอย่างรวดเร็ว

มีความทนทาน: สามารถใช้งานได้หลายเดือนหรือหลายปี

ความสะดวกสบาย: ลดความเครียดและความไม่สบายจากการเจาะเลือดที่แขนบ่อยๆ

 

คำถามที่พบบ่อย:

• พอร์ตจะเห็นได้ชัดเจนหรือไม่?

พอร์ตอยู่ภายใต้ผิวหนัง ดังนั้นไม่เห็นเด่นชัดเหมือน สายที่อยู่นอกร่างกาย ที่เห็นจากภายนอก อาจมีลักษณะเด่นนูนเล็กน้อยที่ถูกวางพอร์ตไว้

• พอร์ตถูกนำออกอย่างไร?

หากการรักษาการให้ยาเคมีบำบัดในการรักษามะเร็งของคุณสิ้นสุดลงหรือไม่ต้องการใช้ port อีกต่อไป สามารถถูกนำออกโดยการผ่าตัดเล็กในแบบเดียวกับการฝัง  แต่การทำง่ายกว่าตอนใส่มาก

 

เราเข้าใจว่าการเริ่มต้นการรักษาด้วยเคมีบำบัดเป็นการรักษาที่สำคัญส่วนหนึ่งในการรักษามะเร็ง  ทีมของเราทุ่มเทเพื่อทำให้ท่านสะดวกสบายและการผ่าตัดมีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพที่สุด ติดต่อคลินิกเราได้เสมอ หากคุณมีคำถามหรือข้อกังวลใด ๆ

ยินดีต้อนรับสู่แผนกทางเดินเลือดดำของคลินิกเรา หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้ คุณหรือคนที่คุณรักอาจได้รับการวินิจฉัยว่าภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก (deep vein thrombosis-DVT) เอกสารข้อมูลนี้ให้ภาพรวมเกี่ยวกับ DVT, ภาวะแทรกซ้อนที่เป็นไปได้ และการจัดการ

 

• ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก คืออะไร?

DVT เป็นภาวะที่มีการก่อตัวของลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำลึก ซึ่งหลอดเลือดดำลึกปกติเป็นหลอดเลือดดำหลักในการพาเลือดจากแขนหรือขากลับเข้าสู่หัวใจ โดยมากโรคนี้มักจะเกิดขึ้นในขา ซึ่งสามารถปิดกั้นการไหลของเลือด ทำให้เกิดความเจ็บปวดและบวมขา

 

• สาเหตุและปัจจัยเสี่ยง:

การนอนราบ อยู่เฉยๆ นาน เช่นการนอนนานหลังผ่าตัดใหญ่

การผ่าตัดหรือบาดเจ็บเมื่อเร็ว ๆ นี้ โดยเฉพาะในขา เช่นผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า

ความผิดปกติทางพันธุกรรมที่ทำให้เกิดลิ่มเลือดได้ง่าย

มะเร็งและการรักษามะเร็งบางประเภท

การตั้งครรภ์และระยะหลังคลอด

การเดินทางนานๆ เช่นการนั่งเครื่องบินระหว่างประเทศ เกินกว่า 5 ชั่วโมง

 

• อาการ:

บวมในขา กดที่บวมแล้วจะบุ๋ม

เจ็บปวด ตึงในขา และขาร้อน

ผิวแดงหรือผิวมีสีผิดปกติ

ผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมาก มีอาการขาบวมกดแล้วบุ๋มจาก DVT

ผู้ป่วย DVT มีขาขวาบวมรุนแรงจนเท้าเน่า

 

• ภาวะแทรกซ้อนของ DVT:

ภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงที่สุดของ DVT คือการแตกของลิ่มเลือดแล้วไปอุดหัวใจและปอด ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต

การมีการเน่าของเท้าจากการบวมรุนแรง

 

• การวินิจฉัย:

DVT สามารถวินิจฉัยได้ผ่าน:

 

การอัลตราซาวด์: เป็นวิธีที่ทั่วไปใช้ในการตรวจหาลิ่มเลือด

การทดสอบจากการเจาะเลือด: วัดสารละลายลิ่มเลือด

การฉีดสีลงในขาและถ่ายภาพ โดย CT สะแกน

 

 

ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึกของบริเวณขาหนีบ

• การรักษา:

ยาต้านการแข็งตัวของเลือด: ป้องกันการขยายขนาดของลิ่มเลือด

ยาละลายลิ่มเลือด: เพื่อสลายลิ่มเลือด

การใส่ตัวกรองในหลอดเลือดดำใหญ่ที่ท้อง  ( IVC filter) เพื่อป้องกันการเดินทางของลิ่มเลือดไปยังปอด

ใส่ถุงน่องยืด: ลดการบวม

 

• การป้องกัน:

ขยับตัว ยืดเส้นยืดสาย บ่อยๆ ระหว่างการเดินทางนาน

หลีกเลี่ยงการนั่งหรือนอนราบนาน นาน

ใส่ถุงน่องยืด หากได้รับคำแนะนำจากแพทย์

ดื่มน้ำให้เพียงพอ

ปฏิบัติคำแนะนำของแพทย์ในการใช้ยาหากคุณอยู่ในกลุ่มเสี่ยง

 

คำถามที่พบบ่อย:

• DVT อันตรายต่อชีวิตหรือไม่?

หากไม่ได้รับการรักษา, DVT สามารถนำไปสู่การอุดกั้นของเส้นเลือดปอด ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต

•  ฉันสามารถออกกำลังกายกับ DVT ได้หรือไม่?

 ควรจะปรึกษาแพทย์ การดำเนินกิจกรรมเบาๆ อาจจะทำได้ในขั้นตอนแรก

ระลึกไว้เสมอว่า การวินิจฉัยที่เร็วและการรักษาที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญในการจัดการกับ DVT ควรปรึกษากับแพทย์ของคลินิกเรา  ถ้าคุณเกี่ยวกับความกังวลหรือคำถามใดๆ

 

 

ยินดีต้อนรับสู่ศูนย์การดูแลของเรา หากคุณกำลังอ่านใบแจ้งข้อมูลนี้ คุณหรือคนที่คุณรู้จักอาจได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคน้ำเหลืองบวมในแขนหรือขา แนวทางนี้จะให้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับโรคน้ำเหลืองบวมและการจัดการโรค

 

โรคน้ำเหลืองบวมคืออะไร?

โรคน้ำเหลืองบวมเป็นโรคเรื้อรังที่แสดงอาการโดยการบวมเนื่องจากการสะสมของน้ำเหลือง โดยเฉพาะในแขนหรือขา มันเกิดจากการกีดขวางหรือการทำงานผิดปกติของระบบน้ำเหลือง ทำให้น้ำเหลืองไม่สามารถระบายออกไปได้อย่างเหมาะสม

 

สาเหตุของโรคน้ำเหลืองบวมคืออะไร?

โรคน้ำเหลืองบวมสามารถเป็นได้สองประเภท:

 

โรคน้ำเหลืองบวมแต่กำเนิด: เป็นภาวะทางพันธุกรรมเนื่องจากความผิดปกติของระบบน้ำเหลือง

โรคน้ำเหลืองบวมที่เกิดจากสาเหตุภายนอก: เกิดจากการทำลายระบบน้ำเหลือง เช่น การผ่าตัด รังสี การติดเชื้อ หรือบาดเจ็บ

 

อาการ:

อาการที่พบบ่อยประกอบด้วย:

การบวมอย่างต่อเนื่องในแขน ขา หรือบริเวณอื่นๆ

ความรู้สึกว่ามีความหนักหรือตึง

การจำกัดขอบเขตการเคลื่อนไหว

ความเจ็บปวดหรือไม่สบาย

การแข็งและหนาของผิว

ภาพแสดงผู้ป่วยมีบวมน้ำเหลืองที่ขาทั้งสองข้าง

 

การจัดการและการรักษา:

การใส่ถุงน่อง: การสวมถุงน่องสามารถช่วยลดการบวมและปรับปรุงการไหลของน้ำเหลือง

 

การนวดเพื่อกระตุ้นระบบน้ำเหลือง: ซึ่งเป็นการนวดเฉพาะเพื่อเพิ่มการไหลของน้ำเหลืองและลดการบวม

การออกกำลังกาย: การออกกำลังกายง่ายๆ เช่นการเดินเป็นประจำ หายใจเข้าออกลึกๆ สามารถช่วยในการระบายน้ำเหลืองดีขึ้น รวมถึงปรับปรุงความยืดหยุ่นของข้อต่อ

การดูแลผิวหนัง: การดูแลผิวหนังอย่างดีสามารถป้องกันการติดเชื้อและภาวะแทรกซ้อน

การรักษาทางการแพทย์แบบครบวงจร: รวมถึงการนวดเพื่อกระตุ้นระบบน้ำเหลือง, การใส่ถุงน่อง, การออกกำลังกาย, การดูแลผิวหนังและการผ่าตัด

 

การดำรงชีวิตกับโรคน้ำเหลืองบวม:

ตรวจตัวเองประจำวัน: ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงหรืออาการของการติดเชื้อ ผิวหนังจะปวด บวม แดง ร้อน มีไข้

การยกแขนขา: ยกแขนหรือขาที่เป็นโรคขึ้นเพื่อช่วยการระบายน้ำเหลือง

ป้องกันแขนหรือขา: หลีกเลี่ยงการใส่เสื้อผ้าแน่น ระวังการบาดเจ็บต่อผิวหนังแขนขาที่บวมน้ำเหลืองเพราะจะติดเชื้อ

 

คำแนะนำสำหรับการดำรงชีวิตประจำวัน:

ใส่เสื้อผ้าป้องกัน: รวมถึงการใส่ถุงมือเวลาทำสวนหรือทำอาหารเพื่อป้องกันการเกิดแผล

รักษาน้ำหนัก: น้ำหนักที่มากเกินไปอาจทำให้โรคน้ำเหลืองบวมแย่ลง

ดื่มน้ำเปล่าเพียงพอ ทำให้การไหลเวียนโลหิตดี

หลีกเลี่ยงการวัดความดัน: ในแขน ขาที่เป็นโรค

 

คำถามที่ถามบ่อย:

• โรคน้ำเหลืองบวมรักษาหายได้ไหม?

แม้ว่าจะไม่มีการรักษาให้หายขาด แต่สามารถจัดการและควบคุมอาการได้ด้วยการดูแลที่เหมาะสม

 

• ฉันสามารถเดินทางได้ไหม?

ได้ แต่ควรปรึกษากับนักกายภาพบำบัดหรือแพทย์ โดยเฉพาะสำหรับการบินระยะไกล

 

โปรดจำไว้ว่า การดำรงชีวิตอยู่กับโรคน้ำเหลืองบวมต้องการการปรับตัว, แต่ด้วยการดูแลและการจัดการที่เหมาะสม, คุณสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและความสมบูรณ์แบบได้ หากมีข้อกังวลหรือคำถามใด ๆ โปรดปรึกษากับแพทย์ของคลินิกเรา

 

 ยินดีต้อนรับสู่แผนกโรคหลอดเลือด หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้ แสดงว่าคุณหรือคนที่คุณรักอาจมีอาการขาบวม เอกสารนี้มีจุดประสงค์เพื่อให้ข้อมูลอย่างครบถ้วนเกี่ยวกับการเข้าใจและจัดการกับสภาพนี้

 

อาการขาบวมคืออะไร?

อาการขาบวมเป็นสภาพที่ของเหลวสะสมเกินไปในเนื้อเยื่อของขา ทำให้เกิดการบวม อาการนี้สามารถเกิดที่หนึ่งข้างหรือทั้งสองข้างของขา และสามารถเป็นไปตั้งแต่ระดับเบาจนถึงระดับรุนแรง

 

สาเหตุที่ทำให้เกิดอาการขาบวม:

ยืนหรือนั่งนาน

การบริโภคเกลือมาก

โรคอ้วน

การตั้งครรภ์

ผลข้างเคียงจากยา

สูงวัย

การติดเชื้อ

การบาดเจ็บ อุบัติเหตุ

ปัญหาเกี่ยวกับหลอดเลือดดำ เช่น หลอดเลือดดำอุดตัน

โรคหัวใจ, ตับ, หรือไต

 

อาการ:

ขาตึง ขาขนาดใหญ่

ขนาดท้องเพิ่มขึ้น (ถ้าเกี่ยวข้องกับโรคตับหรือโรคหัวใจ)

ความเจ็บปวดหรือไม่สบาย

ผู้ป่วยมีขาบวมจาก หลอดเลือดดำอุดตัน

 

การวินิจฉัย:

แพทย์ของคุณจะทำการตรวจร่างกายและอาจขอให้ทำการทดสอบ เช่น การตรวจเลือด, การตรวจปัสสาวะ, การตรวจอัลตร้าซาวด์, หรือการตรวจเคลื่อนแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อตรวจสอบสาเหตุที่แท้จริง

 

การจัดการและการรักษา:

• การรักษาขึ้นอยู่กับสาเหตุ:

ยกขาขึ้น

ใส่ถุงยืดเพื่อบีบอัด

ยา เช่น ยาขับปัสสาวะ

การจำกัดการบริโภคเกลือ

การจัดการน้ำหนัก

การออกกำลังกายและกายภาพบำบัด

 

• การป้องกันและการดูแลรักษา:

พยายามหลีกเลี่ยงการยืนหรือนั่งนานๆ ครั้ง

ใส่ถุงน่อง ตามที่แพทย์แนะนำ

ติดตามและควบคุมน้ำหนักตัว

บริโภคอาหารที่มีเกลือต่ำ

ใช้ยาตามที่แพทย์แนะนำ

 

คำถามที่พบบ่อย:

 

• มีวิธีรักษาที่จะทำให้ขาบวมหายไปได้เลยหรือไม่?

การรักษาขึ้นอยู่กับสาเหตุ แต่การรักษาอย่างต่อเนื่องสามารถช่วยลดอาการได้

 

• จะมีอันตรายถ้าปล่อยวางไม่รักษาหรือไม่?

ขึ้นอยู่กับสาเหตุของการบวม แต่การไม่รักษาอาจนำไปสู่ปัญหาที่ร้ายแรงขึ้น  เช่นถ้าเกิดจากหลอดเลือดดำลึกอุดตัน สามารถเกิดลิ่มเลือดลอยไปอุดปอดได้

 

ขอให้ทราบว่าการรักษาและดูแลของตนเองเป็นสิ่งที่สำคัญ หากมีข้อกังวลหรือคำถามใดๆ ควรปรึกษาแพทย์ของคลินิกเราได้

 

ใบแจ้งข้อมูลสำหรับผู้ป่วย: การดำรงชีวิตกับแผลเรื้อรังบนขา

 

ยินดีต้อนรับสู่แผนกดูแลแผลของคลินิกเรา หากคุณหรือคนที่คุณรักเป็นแผลเรื้อรังบนขา เอกสารนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ข้อมูลที่จำเป็นเกี่ยวกับการเข้าใจ จัดการ และรับมือกับภาวะดังกล่าว

 

แผลเรื้อรังบนขาคืออะไร?

แผลเรื้อรังบนขาคือแผลที่ยากต่อการหาย และใช้เวลามากกว่าสามสัปดาห์แผลก็ยังไม่มีทีท่าจะสมาน  โดยส่วนใหญ่จะพบที่ด้านในของขา ใกล้กับข้อเท้า

 

• สาเหตุของแผลเรื้อรังบนขา:

สาเหตุที่พบบ่อยได้แก่:

การไหลเวียนเลือดไม่ดี เนื่องจากโรคหลอดเลือดแดงหรือโรคหลอดเลือดดำ

โรคเบาหวาน

มะเร็งผิวหนัง

ภาพแสดงแผลเรื้อรังจากโรคเส้นเลือดขอด มีอาการขาดำรอบข้อเท้า ขาบวม แผลมักเนื้อตาตุ่ม

ภาพแสดงแผลเรื้อรังจากโรคหลอดเลือดแดงตีบตัน มีเนื้อตาย ปวดอย่างรุนแรง เท้าเย็น

 

ภาพแสดงแผลเรื้อรังจากโรคเบาหวานมีเท้าชา ตาปลารอบแผล

ภาพแสดงแผลเรื้อรังจากโรคมะเร็ง ผิวหนังแข็ง มีก้อนขึ้นและมักมีแผลเรื้อรังมาก่อนมานาน

 

อาการ:

บวมรอบแผล

ปวดหรือคันบริเวณแผล

ผิวหนังเปลี่ยนสีหรือแข็ง

แผลมีน้ำเหลือหรือหนองออกมาและมีกลิ่นเหม็น

 

การรักษาคืออะไร

การรักษามีเป้าหมายเพื่อลดปวด, เร่งการสมาน และป้องกันการกลับมาของแผล:

การเพิ่มเลือดไปเลี้ยงขา โดยการทานยาหรือผ่าตัด ในกรณีขาขาดเลือด

ในกรณีแผลจากหลอดเลือดดำ การพันขา ใส่ถุงน่องหรือการทำเลเซอร์เส้นเลือดขอดเป็นการรักษา

ในกรณีแผลจากเบาหวาน ผู้ป่วยควรคุมระดับน้ำตาลในเลือด ทำแผลและเปลี่ยนรองเท้า

การผ่าตัดตัดเนื้องอกในกรณีมะเร็งผิวหนัง

 

ข้อแนะนำสำหรับการดูแลตนเอง:

ทำความสะอาดและป้องกันแผลด้วยผ้าพันที่เหมาะสม

รีบไปบพแพทย์ มิฉะนั้นแผลอาจจะลุกลาม เสียขาได้

 

ภาวะที่อาจเกิดขึ้น:

ถ้าไม่ได้รับการรักษาหรือจัดการไม่ถูกต้อง แผลอาจนำไปสู่:

การติดเชื้อ มีฝี ติดเชื้อในกระแสโลหิต

การเปลี่ยนสีของผิวหนัง เกิดการเน่าตายของผิวหนัง

 

คำถามที่ถามบ่อย:

 

• มันเป็นภาวะที่ต้องกังวลไหม?

ถ้าได้รับการตรวจติดต่อและรักษาอย่างเหมาะสม แผลเรื้อรังบนขาสามารถหายขาดและป้องกันไม่ให้กลับมา

ภาพซ้ายแสดงแผลจากเส้นเลือดขอด  ภาพขวาแสดงแผลจากเส้นเลือดขอดหลังการรักษา 2 เดือน

 

ฉันสามารถออกกำลังกาย เมื่อมีแผลบนขาได้หรือไม่?

สามารถ แต่ควรปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับรูปแบบและปริมาณการออกกำลังกายที่เหมาะสม

 

โปรดระลึกว่าด้วยการดูแลที่เหมาะสมและการจัดการอย่างต่อเนื่อง แผลเรื้อรังบนขาสามารถหายขาดและสามารถลดโอกาสในการกลับมาของแผลได้ โปรดปฏิบัติตามคำแนะนำทางการแพทย์คลินิกเราเมื่อคุณมีข้อกังวล

ยินดีต้อนรับสู่แผนกดูแลเบาหวานของคลินิกเรา  หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้ คุณหรือคนที่คุณรักอาจมีความเสี่ยงสูงที่จะต้องตัดขาเนื่องจากภาวะแทรกซ้อนจากเบาหวาน ข้อมูลนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะดังกล่าว และแนะนำในการป้องกันและจัดการ

 

เพราะอะไรผู้ป่วยเบาหวานมีความเสี่ยงสูงต่อการเกิดแผลและถูกตัดขา

ระดับน้ำตาลในเลือดที่สูงเป็นเวลานาน ซึ่งเห็นได้บ่อยครั้งในผู้ป่วยเบาหวาน สามารถทำให้เกิดความเสียหายที่หลอดเลือดและเส้นประสาท โดยเฉพาะที่ขา ความเสียหายนี้สามารถทำให้เกิดการรับรู้ลดลง การไหลเวียนเลือดไม่ดี และนำไปสู่ต่อการติดเชื้อและแผล หากไม่ได้รับการรักษาแผลจะลามอย่างรวดเร็ว ภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้อาจจำเป็นต้องตัดขา

 

มีอาการแจ้งเตือนอะไรบ้าง:

ความชาที่เท้า

เท้าเย็นหรือเปลี่ยนสี

แผลที่ไม่หายหรือแผลบนเท้า

ความเจ็บปวดขา, โดยเฉพาะในเวลากลางคืน

การเปลี่ยนแปลงรูปร่างของเท้า

ภาพนี้แสดงแผลที่ฝ่าเท้าและเท้าผิดรูปที่เกิดในผู้ป่วยเบาหวาน

ภาพแสดงอาการเท้าผิดรูป ที่พบได้ในผู้ป่วยเบาหวาน

 

การป้องกันและการดูแล:

การตรวจเท้าเป็นประจำ: นัดตรวจสุขภาพเป็นประจำกับแพทย์

การตรวจสอบด้วยตนเองทุกวัน: มองหาแผล ถุงน้ำ ผิวหนังแดงหรือการบวม

ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด: ตรวจสอบเป็นประจำและปฏิบัติตามคำแนะนำเกี่ยวกับยา

สุขอนามัยของเท้า: ล้างเท้าทุกวันและซับให้แห้งอย่างระมัดระวัด โดยเฉพาะระหว่างนิ้วเท้า

การทาครีม: รักษาความชื้นให้กับเท้าเพื่อป้องกันผิวแห้งและแตก

รองเท้าที่เหมาะสม: เลือกรองเท้าที่พอดีและหลีกเลี่ยงการเดินเท้าเปล่า

หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่: มีผลต่อการไหลเวียนเลือด สูบบุหรี่ทำให้หลอดเลือดแดงตีบตัน

ภาพแสดงเท้าเบาวานที่มีถุงน้ำ ที่บ่งถึงการติดเชื้ออย่างรุนแรง

 

การรักษา:

หากคุณมีแผล การรักษาอาจรวมถึง:

ยาปฏิชีวนะสำหรับการติดเชื้อ

การรักษาแผลเพื่อการรักษาแผล

การผ่าตัดเพื่อเพิ่มการไหลเวียนเลือด

ในกรณีที่รุนแรง การตัดขาอาจถูกพิจารณาเป็นวิธีสุดท้ายเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการติดเชื้อสู่กระแสโลหิตและเสียชีวิตในที่สุด

 

การดูแลหลังการตัดขา (หากมี):

การดูแลแผลและการรักษาสุขอนามัย

การฟื้นฟูกายภาพเพื่อความคล่องแคล่วและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อของร่างกาย

ให้การประคับประคองด้านอารมณ์และจิตวิทยา เป็นสิ่งที่ปกติที่จะรู้สึกอารมณ์เสียหลังการถูกตัดขา การได้กำลังใจจากนักบำบัด, กลุ่มสนับสนุน, ญาติ หรือคนที่คุณรักอาจเป็นประโยชน์

ภาพแสดง ผู้ป่วยเบาหวานได้รับการถูกตัดขาสองข้างหลังจากการติดเชื้ออย่างรุนแรง

 

คำถามที่พบบ่อย:

• การตัดขาสามารถป้องกันได้หรือไม่?

ได้ หากท่านได้รับการตรวจเช็คอย่างรวดเร็วและการดูแลที่เหมาะสม

• อะไรคือภาวะแผลเท้าเบาหวาน?

แผลเปิดหรือแผลที่อยู่บนส่วนล่างของเท้าในผู้ป่วยเบาหวาน

เราเข้าใจว่าการดูแลภาวะเท้าเบาหวานเป็นขั้นตอนที่สำคัญ และทีมของคลินิกเราทุ่มเทในการทำให้การดูแลเป็นไปอย่างดีและมีประสิทธิภาพที่สุด

การเข้าใจเกี่ยวกับเท้าขาดเลือด

ยินดีต้อนรับสู่แผนกเท้าขาดเลือดของคลินิกเรา. หากคุณกำลังอ่านสิ่งนี้, คุณหรือคนที่คุณรักอาจได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเท้าขาดเลือด ข้อมูลนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้และแนะนำวิธีการจัดการ

 

เท้าขาดเลือดคืออะไร?

เท้าขาดเลือดหมายถึงการขาดหรือการลดการไหลเวียนของเลือดไปยังเท้า ซึ่งมักเกิดจากการกีดขวางในหลอดเลือดแดง เลือดที่ไหลเวียนไม่เพียงพอสามารถนำไปสู่ความเจ็บปวด แผลที่ไม่หาย หรือการเน่าตายของเนื้อเยื่อ

 

สาเหตุของเท้าขาดเลือด:

หลอดเลือดแดงที่ไปเลี้ยงขาตีบตัน

การมีลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดแดงที่ไปเลี้ยงขา

เบาหวาน

การสูบบุหรี่

ความดันโลหิตสูงและคอเลสเตอรอล

 

อาการที่ควรระวัง:

ความเจ็บปวดหรือเหมื่อยที่น่อง, หรือต้นขา, โดยเฉพาะระหว่างกิจกรรม

เท้าเย็น

การเปลี่ยนแปลงสีของผิวเท้า

แผลที่ไม่หาย

การสูญเสียขนบนเท้าและขา

ภาพแสดงปลายนิ้วดำเน่า Gangrene จากการขาขาดเลือดอย่างรุนแรง

 

การวินิจฉัย:

แพทย์ของคุณอาจใช้การตรวจร่างกาย, การตรวจเลือด, และการภาพถ่ายรังสี (เช่น การอัลตร้าซาวด์ หรือการฉีดสีโดยเครื่องเอซเรย์คอมพิวเตอร์) เพื่อวินิจฉัยเท้าขาดเลือด

ภาพถ่ายรังสีจากเอซเรย์คอมพิวเตอร์ แสดงว่ามีหลอดเลือดแดงตันในท้องด้านซ้าย ส่งผลทำให้เลือดไปเลี้ยงขาซ้ายน้อยลง

วิธีการรักษา:

• เป้าหมายหลักของการรักษาคือการเพิ่มการไหลเวียนของเลือด โดยการเพิ่มเลือดไปเลี้ยงขา

การขยายหลอดเลือด: กระบวนการเปิดหลอดเลือดที่ตีบโดยการถ่างขยายผ่านบอลลูนซึ่งสามารถทำโดยเพียงการแทงเข็มเล็กๆในหลอดเลือดที่ขาหนีบและไปขยายที่ต่างๆ และถ้าขยายโดยบอลลูนไม่สำเร็จการรักษาสามารถทำโดยการใส่ขดลวด

ภาพซ้ายแสดงหลอดเลือดแดงตีบ ภาพขวาแสดงหลอดเลือดหลังจากถ่างขยายแล้ว

การผ่าตัดลัดเลือดมาเลี้ยงขา (Bypass): เพื่อเปลี่ยนเส้นทางการไหลเวียนของเลือดรอบ ๆ หลอดเลือดที่ถูกกีดขวาง

ภาพซ้ายแสดงหลอดเลือดตีบตันที่หลอดเลือดแดงขาซ้ายบริเวณใต้เข่า  ภาพขวาแสดงหลอดเลือดเพิ่มจำนวนมากหลังมีได้รับการผ่าตัดลัดเลือดมาเลี้ยงขา

 

ส่วนการรักษาร่วมประกอบด้วย:

ยาเพื่อป้องกันลิ่มเลือด, ควบคุมความดันโลหิต, และบรรเทาอาการปวด

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต: หยุดสูบบุหรี่, จัดการเบาหวาน, และออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

ในรายที่รุนแรง, อาจต้องตัดขาถ้าขาเน่ามาถึงข้อเท้า

 

การดูแลเท้าขาดเลือดของคุณ:

 

ตรวจสอบเท้าของคุณเป็นประจำเพื่อตรวจหาแผลหรือการเปลี่ยนแปลงสี

รักษาให้เท้าของคุณสะอาดและมีความชื้น

หลีกเลี่ยงรองเท้าที่แน่นจนเกินไป  ระยะระหว่างปลายนิ้วเท้าถึงปลายรองเท้าจะเว้นไว้ประมาณ 1-2 เซนติเมตร

ควบคุมโรคอื่น ๆ โดยเฉพาะเบาหวาน

หยุดสูบบุหรี่, หากคุณสูบบุหรี่

 

 ภาวะที่อาจเกิดขึ้น:

หากไม่ได้รับการรักษา, เท้าขาดเลือดอาจนำไปสู่:

 

แผลที่ไม่หาย

เนื้อตาย

การติดเชื้อ บ่อยครั้งนำไปสู่การเสียชีวิต

การตัดขา

ภาพผู้ป่วยถูกตัดสองขาหลังจากมีแผลเรื้อรังจากขาขาดเลือด

 

 คำถามที่ถามบ่อย:

 

• ภาวะนี้สามารถกลับมาดีขึ้นได้หรือไม่?

การตรวจพบโรคและการรักษาเร็ว สามารถป้องกันไม่ให้มีการตีบตันมากขึ้น  หรือป้องกันการลุกลามของแผล

• สามารถออกกำลังกายเมื่อมีเท้าขาดเลือดได้หรือไม่?

สามารถทำได้ แต่ควรปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับรูปแบบและปริมาณการออกกำลังกายที่เหมาะสม

 

โปรดจำไว้ว่า การตรวจพบโรคและการจัดการอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาเท้าขาดเลือด โปรดปรึกษาแพทย์ของคลินิกของเราเสมอหากมีข้อกังวลหรือคำถาม